Elephant Nature Park

Het is GE-WEL-DIG hier!
Stil. Heel stil werd ik ervan (maar dat hebben jullie inmiddels wel gemerkt)
Komt ook omdat die ene pc steeds bezet is of de electriciteit valt uit of ik moet weer een klus!
(Ook is er geen bereik op mijn mobiel!)
En het is ook heel druk!!!
Heel druk, maar o zo mooi, aandoenlijk en tsja, bijna onbeschrijflijk.
Ik ga het toch maar weer proberen en na een week zie ik ook de mindere puntjes.

Laat ik proberen te beschrijven wat je ziet als je hier komt. Hier, is dan Mae Taeng Valley, een uurtje ten noorden van Chiang Mai. Elephant Nature Park is een plek waar de olifanten niet meer hoeven te werken voor mensen. Het is een plek waar een olifant alleen olifant mag zijn. (Het zijn dus geen wilde olifanten Pee)
Je bent dus in een vallei en je ziet bergen, bomen, een rivier, olifanten met hun eigen mahout (olifanten-oppasser), bamboehutjes, veel dagtoeristen, vrijwilligers en mensen die bijna een slurf hebben. Zij wonen hier, moeten ook haast wel een olifantenhuid hebben en omdat ze een bijna-slurf hebben, zweven ze nog net niet weg! :)
Ergens aan het begin van de jaren 90 is Sangduen "Lek" Chailert met het park begonnen. (de story kun je op de website verder lezen) Zij heeft met het grootbrengen van 2 babyolifanten (Hope was 2 weken oud toen de moeder stierf, en Mae King 10 dagen) bewezen, dat positief belonen, een diervriendelijker manier is dan de 'Payaan'.

Het is onwijs druk, veel werk en vooral heel veel emoties. Dat klinkt eigenlijk te zwaar, want ik ben denk ik ook een van de weinigen die nog wel met 2 benen op de grond blijft.

De eerste dag werd ik overspoeld met info over de olifanten en olifantenregels.
Het park is onwezenlijk mooi, veel jungle, een rivier en 33 loslopende olifanten. Ze hebben allemaal een story, veel meegemaakt dus ook onberekenbaar.
Het globale programma is
6 uur op
7 uur ontbijt
7.30 aan de slag: strondruimen, van olifanten of waterbuffels of katten. Echt wel shit dus!
Je kunt ook de nieuwe aanplant moeten besproeien of hekwerk maken, of maiskolven pellen of...whatever, altijd wat te doen.
half 11 komen de dagtoeristen en dan worden de olifanten gevoerd: spectaculair!!
dan lunch (het eten is echt geweldig! Alle net afgewerkte calorieen komen er weer net zo hard aan:))
olifanten badderen (prachtig om die babies kopje onder te zien gaan, als ze gewoon op elkaar springen en duikelen in het water, onwijs leuk)
Wij worden dan geacht de foliantjes te begooien met water en met een bezem te schrobben) Ze zijn echt wel groot van dichtbij!
rond 2 uur weer klussen (gisteren hebben we bamnboepalen moeten schrobben en verven voor een nieuw te bouwen huis (moest vrijdag af ivm het arriveren van een groep internationale volenteers, is overigens niet gelukt)

Wat er is gebeurd dinsdag en woensdag was puur geluk:
Lek heeft nauw contact met Antoinette van der Water, Hollandse (ooit) Volunteer en nu www.bring-the-elephant-home.nl gesticht.
Zij heeft verschillende olifanten gekocht en woont en werkt nu vanuit Chiang Mai.
Vorige week hebben zij in Surin (groot olifantenfestival met de verkeerde mahoutmanier) een olifant gekocht en gisteren brachten zij die, samen met een Nederlandse cameraploeg (LLink) naar hier!
Dinsdagavond lang gekletst met Brit, de reporter. En jahoor, vandaag hebben ze de hele dag gefilmd en ik ben 3 keer geintervieuwd! Komt half januari op LLink, nederland 3 waarschijnlijk. (Het programma heet Aanpakken en wegwezen!)
Gaaf he?
Woensdag werd er namelijk weer een olifant "home" gebracht! Wij zijn haar met de hele groep op gaan halen, en dat is dus allemaal gefilmd!
Ik hoop van harte dat het op de tv komt, kunnen jullie ook een stukje Olifantenparadijs zien.

Donderdag zijn we bij een school geweest van het naburige dorp. Dit is om de verstandhouding tussen het dorp (MnongKut) en het park en haar mensen goed te houden. Wij, de Vollees, geven Engelse les en proberen begrip voor 'onze ' olifantenaanpak bij te brengen. (Het is het toch wel Westers gevoel voor olifanten op de Amerikaanse manier gebracht)
Maar de traditionele manier is ook beslist niet goed! Wat die Sjamaan van het dorp wel beweert!
De "Payaan" is dus een methode om de wil van de olifant(enbaby!!) te breken. Een olifantje blijft in de natuur tot zijn 5de jaar bij zijn mammie, maar met deze methode wordt de baby rond een jaar gescheiden van zijn moeder. Het beestje wordt in een hok gestopt, aan alle kanten vastgebonden en bij elke beweging wordt het geprikt met een (huge!) spijker of bewerkt met de haak!
Als het dan eindelijk is gelukt (kan soms dagen duren, en de baby krijgt geen water of eten) komt de Sjamaan op de olifant zitten en geeft nog 3 fikse slagen met de haak tot bloedens toe.
Echt gruwelijk.
Daarna gaat de olifant dus altijd aan de ketting. Ook wordt hij gescheiden van de familie, maar een olifant is een kuddedier, met alle bijbehorende rangen, standen en gebruiken.
Hij wordt veelal in de toeristenindustrie misbruikt (bakje op de rug is niet goed voor de rug, wij hebben een volledig vergroeide olifant in het park)
Bedelen is het slechtste wat een olifant kan overkomen: een olifant eet namelijk 200 kilo per dag, drinkt rivieren van water, moet gekoeld door water en weer ingestrooid met zand (doet ie zelf bij ons) Een bedelolifant in de stad heeft totaal niet wat hij dus moet krijgen, raakt volledig gestresst en is levensgevaarlijk in het verkeer!
We hebben Max, die is aangereden en meegesleept door een grote truck. Hij heeft het overleefd, maar heeft er 2 stijve voorpoten aan overgehouden.

De olifantenschool in Lampung is misschien wel komisch om eens te zien, maar ook daar is het heel normaal, dat de olifant door naalden achter zijn oor te prikken, bepaalde handelingen verricht.
Verder hebben zij ook vaak een soort van houten wig in hun hals, zodat ze geen kant opkunnen.
Ook niet meer naar die circusvertoning gaan dus.

Ik ben wel lichtelijk kapot.
Gister was het namelijk de eerste dag van het Loi Kratongfestival. Boedhisten vieren dit feest in de volle maan van november (plus de dag ervoor en erna)om de geesten voor een jaar goed te stemmen, sturen ze bootjes de rivier op met een kaarsje , wierook en goede wensen.
Ook worden s'avonds grote het lucht lampionnen de lucht ingestuurd. De hemel was bezaaid! Zo prachtig!

Ook weer voor de goede verstandhoudingen, werden wij opgetrommeld om mee te doen aan een soort van Zeskamp in de Busch. Geen kans dus voor al die Vollees om te winnen van Thaaien met vlotvaren stroomopwaarts!
Ook werd er vrolijk aan Tobbedansen gedaan.
Het had wel iets weg van onze Franse dorpsfeesten in Hossegor! :)

Ik heb intussen wel een beetje gevoel van cameravoer gekregen. Naast de cameraploeg van het park (die Lek overal volgt) was er nu ook een Koreaanse ploeg.
Ok, na het gedoe op de rivier kwam een kerkdienst, (die ik heb verlaten, toen bleek dat ik, niet de juiste richting uitwees met mijn voeten! Weet je hoeveel pijn dat zitten gaat doen!:( Trouwens, ik vond het toch al niet spannend )
En vervolgens moesten we met de optocht meelopen naar de rivier. Nu klinkt dat heel snel en georganiseerd, maar dat was het niet. Van wachten word je heel moe!

Terug op t park, bleek dat de nicht van Prins Charles inmiddels was gearriveerd met een nieuwe pick-up truck voor t park: weer de hele dag fotoshoots en cameraploeg erbij. En wij maar werken tussen de prinses en haar gevolg door. Wij hadden al bedacht dat zij vandaag poep moest ruimen, maar ze was nog te belazerd om haar bord op te ruimen. Maar dat is niet aardig van mij, ze is het gewoon niet gewend natuurlijk ;)
Vanmorgen had ik mijn koffie gemaakt en toen ik me omdraaide om mijn tas te pakken, had ze mijn koffie ook al ingepikt. Ze vond 'm gelukkig wel lekker.

Nu zijn we met 5 Nederlanders weer in Chiang mai. We gaan morgen op Jumbo Express!
Dat betekent dat we met Lek naar een 'hilltribe village' gaan om een zooi kleding af te leveren (alles om de goodwill te promoten, soort van " Help de Lisu of Akha of Mongk de winter door")

Prachtig allemaal.
Maar, zoals ik al zei, er zijn ook mindere puntjes.
Neem de organisatie:
Alles op z'n Thais: gewoon afwachten wat er gebeurt. Organiseren is heel on-Thai.
Er kwamen deze week bv 17 vrijwilligers uit Australie en Nieuw Zeeland. Maar de kamerverdeling was totaal niet georganiseerd. Wij, de 'oude' volees moesten van kamer wisselen. (waarom weet dus niemand)
Zo hoor je van de OpperVollunteer Georgie smorgens je taken, maar......dat zijn smiddags heel andere taken voor heeeeel andere Vollees!
Gewoon laten gaan en over je heen laten komen is echt de enige manier.
Verder was ik 3 weken alleen, nu dus constant in een groep van 30 personen. Slopend.

Had ik het al over onze dieren gehad?
33 olifanten, 44 honden, 34 katten en.....
een onbekend aantal ratten in kamer of douche! (mijn kamergenote had een soort van wasgel in haar zak gelaten, en ratten schijnen van zeep te houden, dus haar broek en toilettas waren aangevreten! :( dankzij P. te T. had ik geen wasgel mee! Bedankt P.!) Sinds die keer, neem ik een hond op mijn kamer!
lowietje bijvoorbeeld, waarvan iemand zei: "Belachelijk dat er een bril opgetekend is. Iedereen weet toch dat hij contactlenzen draagt!" :) :)

Maar het is wel gezellig met mijn Nederlandse ploeg!
Dus....volgende week meer verhaal.

Heel veel Klaasplezier en het schijnt dat het ook nog Kerst wordt!
(Geen idee van hier, ik zit nu echt een beetje weg te smelten op mijn stoel;)
XXXX
Dee

Heel veel gefeliciteerd nog aan Harrie en Hugo, en Sam,
alvast gefeliciteerd met je 16de verjaardag!