Cambodja
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Desiree
25 Januari 2008 | Cambodja, Khett Siem Reab
Anja, en ook Fred, van harte gefeliciteerd. Goede reis!
Ben in Hua Hin ook nog even bij de kleermaker geweest! Tsja...als je er toch bent, laat je voor weinig iets maken. Dus heb ik een prachtige baljurk laten maken. Ik zei hoe ik het hebben wilde en s'avonds kon ik al passen. Ik had nog zo gezegd, dat ik weliswaar strak wilde, maar ik moest geen worstje lijken! En ja hoor, bij de eerste 'pas' : net een rollade!! Vroeg die eikel ook nog, of ik soms net had gegeten! (hij vond t dus ook :() Ik kon er gewoon niet van slapen, als dat nou maar goed komt......
Het strand van Hua Hin vaarwel gezegd. Was heerlijk hoor, maar je wordt de hele dag bestormd met allerlei kooplui die van alles kwijt willen: massages, bikini's, horloges, tattoos, vliegtuigjes, fruit, armbandjes, paardje rijden, ijs, donuts, hemdjes, jurken, tafelkleden en nog veel meer. Een massage is verleidelijk, doe ik. De voeten, die kunnen altijd wat extra aandacht gebruiken met dat gewandel van me. Het was lekker, maar de blauwe plekken zijn t bewijs dat ze iets te hard geknepen heeft!
Ik heb ook al zoveel gekocht (toch) ik moet maar iets achterlaten, want mijn backpack gaat niet meer dicht. Ik heb er al een tas bijgekocht.
Bangkok. Het is helemaal niet veranderd sinds 5 december! Ik zit in een guesthouse vlakbij Khoa San Road en het is er weer een gezellige mierenhoop.
De reis per bus ging prima! Eindelijk een keer een goede bus en op tijd vertrokken. Ik word ook steeds brutaler, stap overal op af en bemoei me met iedereen. Ja, ik ben best 'een wijf met kloten'! (maar ik vind, Erik, dat ik toch geen moment op Rita Verdonk lijk!)
Zondag fietsen, zie http://www.covankessel.com en maandag naar Cambodja dus. Het lijkt of ik steeds meer energie krijg! Ik moet ook eerlijk zijn, het eind is bijna in zicht en er wacht mij een liefdevol onthaal thuis!!!
Van Hua Hin via Bangkok naar Cambodja. Het lijkt nu een eeuw geleden. Als je in Cambodja bent voelt dat ook zo. Bij de grens van Poipet vallen de vele overstekende handkarren op. Ze zijn hoog opgestapeld met emmers, plastic, troep, vis of mensen. De opdringerige verkopers en veel bedelkinderen proberen op een haast agressieve manier mij geld afhandig te maken.
Het is na een zeer vermoeiende reis overrompelend, vies, armoedig, warm, stoffig, shocking.
De reis begon om 7 uur in Bangkok, rond 11 uur waren we in een restaurant vlakbij de grens. Stop voor het invullen van de visa. Een rentenierende Fransman, die al jaren met zijn Vietnamese vrouw vaak deze rit maakt, vond het nodig mij te vertellen dat:
a) Cambodja niet veilig is voor een vrouw alleen
b) Iedereen probeert je een oor aan te naaien
c) Alom junks, armoede en ellende is
Je snapt: ik krijg er helemaal zin an!
Ik sluit me aan bij een vrolijk viertal uit Jersey en samen zullen we op zoek gaan naar een guesthouse. (Blijkt later helemaal niet nodig: de bus stopt voor een goed, schoon hotel, waar niet alleen ikzelf, maar de hele bus besluit te blijven)
Maar goed, na de stop-met-visa worden we in een vrachtwagen geladen en rijden we 100 meter naar een gebouw om ????? te wachten. Na een uur gaan we naar de grens, uitchecken uit Thailand, inchecken in Cambodja, controle hier, controle daar, geldwisselkantoor, inladen in een bus naar een wachtruimte voor weer een andere bus, kortom: warm en gezellig :(
Eindelijk zitten we in de bus op die ene weg naar Siem Reap. Stel je een slechte bouwweg voor (in Berkel niet moeilijk:)) met nog 's flink veel gaten, zo ziet ( en voelt) die ene weg.
Om 11 uur kon je me van de bank afschrapen, verkleefd, stoffig en behoorlijk geschuffeld.
Meteen werd ik voor de tv gezet met de film ' Killing fields", dat samen met een biertje is inderdaad killing!
Cambodja is een erg arm land. Na veel ellende door binnenlandse en buitenlandse onrust (zwakke koningen, Amerikaanse Geheime Oorlog tegen het communisme, Pol pod periode) krabbelt het vanaf 1990 langzaam uit de put omhoog. Sinds 1998 is het toerisme op gang gekomen. Overal verrijzen de mooiste hotels, naast stinkende stoffige krotjes van de Cambodjanen. Het land is bezaaid geraakt onder de mijnen. Veel slachtoffers proberen geld te maken met dat wat hen ontbreekt: een arm, 2 benen, ogen. Ik zie armoe, kwijlende, gedrogeerde jongens (lijmsnuivers) en veel bedelende kinderen. Schoolgaan kost geld en dat hebben ze niet.
Aan het ontbijt is de hele staf aanwezig in het kleine restaurantje. Ze zijn supervriendelijk, maar het is moordend om je constant te moeten afvragen of ze het echt menen. Wil ik een tuk-tuk? Wil ik naar Ankor Wat? Wil ik naar het meer? Little killing fields? Trip to Weetikveel? Nee, ik wil even rust!
Dan hoor ik....bike for free. Ja, dat wil Dee wel, want gek word ik van al dat gereken 6000 riel=1 euro=1,5 dollar=50 baht) Ik stap dus, onder de afkeurende blik van die vriendelijke Irun van het guesthouse, op de fiets. De vraag of ik links of rechts moet rijden in Cambodja, blijft in de lucht hangen: ze rijden overal! Vooral daar waar geen gaten zijn. Kris, kras, auto's, brommers, veel fietsen, tuk-tuks, bussen, brommers met kippen aan een stok, manden vol met biggetjes, gekkenhuis, erger, heter, stoffiger. Het is inderdaad niet te doen, dus ga ik terug naar het hotel en werp me in de tuk-tuk.
Naar het oorlogsmuseum (gezellig) en even de stad in. Dat is wonderbaarlijk verademend, veel toeristen, maar ik voel me duidelijk wat opgeluchter. Het is er zelfs gezellig, als ik later met Amerikaanse Kate een Amokmaaltje verorber.
Met Kate en Israelische Leo ga ik naar Ankor Wat. De grote trekpleister in Cambodja. Het is ooit een strijdpunt geweest of Ankor Wat bij Thailand of Cambodja zou horen, maar Cambodja heeft aan het langste eind getrokken (Siem Reap betekent Siam[=Thailand] overwonnen)
Het is een complex van vele, vele tempels in Khmer stijl. Verschillende koningen hebben hun tempels toegevoegd aan het geheel. Ooit was het volledig overwoekerd door de jungle, maar 150 jaar geleden heeft een Fransman het ontdekt en langzaam maar zeker bloot gelegd. Nu trekken er troepen toeristen in rond. Wij ook. We gaan naar de zonsop- en de zonsondergang kijken. De hele dag tempels, tempels, tempels. De mooiste vind ik zelf die uit Tomb Raider, deze is halfoverwoekerd en uit elkaar gevallen, prachtig. Zo moet het dus ongeveer gevonden zijn. Dit is de enig tempel, die niet verder gerestaureerd wordt.
Overal zijn er weer kids die van alles willen verkopen: armbandjes, ansichtkaarten, water, sjaals, hoeden.
Ik wil het niet meer zien, ik voel me machteloos, wil het liefst mijn kop in het zand stoppen (maar dat is ook al goor) mijn ogen sluiten, Cambodja de rug toekeren. Mijn geklaag over een vervelende busreis is nietig. Zij kunnen het niet helpen, ik ook niet. Wordt er in Nederland harder gewerkt? Hier werken de mensen ook hard, soms wel dag en nacht. Ik heb het geluk in een land geboren te zijn, waar de valutakoers gunstig is, de munt hard. Maar ik heb een keuze, ik keer Cambodja de rug toe. Te kort gebleven om het echte Cambodja te leren kennen, te kort om te kunnen oordelen.
Er resten me nog 5 dagen voor ik naar huis vlieg, te weinig om Phnom penh eerlijk te kunnen bezoeken. Dat moet maar een andere keer, in een ander leven.
Ik ga terug naar Bangkok.
Weer terug in Bangkok. Rustig aan de laatste dagen. Ik heb mezelf een kamer gegund waar ik heerlijk op blote voeten kan lopen! Beetje shoppen, beetje zonnen (helaas geen zon :() en dan.........naar huis!!!!
Ben in Hua Hin ook nog even bij de kleermaker geweest! Tsja...als je er toch bent, laat je voor weinig iets maken. Dus heb ik een prachtige baljurk laten maken. Ik zei hoe ik het hebben wilde en s'avonds kon ik al passen. Ik had nog zo gezegd, dat ik weliswaar strak wilde, maar ik moest geen worstje lijken! En ja hoor, bij de eerste 'pas' : net een rollade!! Vroeg die eikel ook nog, of ik soms net had gegeten! (hij vond t dus ook :() Ik kon er gewoon niet van slapen, als dat nou maar goed komt......
Het strand van Hua Hin vaarwel gezegd. Was heerlijk hoor, maar je wordt de hele dag bestormd met allerlei kooplui die van alles kwijt willen: massages, bikini's, horloges, tattoos, vliegtuigjes, fruit, armbandjes, paardje rijden, ijs, donuts, hemdjes, jurken, tafelkleden en nog veel meer. Een massage is verleidelijk, doe ik. De voeten, die kunnen altijd wat extra aandacht gebruiken met dat gewandel van me. Het was lekker, maar de blauwe plekken zijn t bewijs dat ze iets te hard geknepen heeft!
Ik heb ook al zoveel gekocht (toch) ik moet maar iets achterlaten, want mijn backpack gaat niet meer dicht. Ik heb er al een tas bijgekocht.
Bangkok. Het is helemaal niet veranderd sinds 5 december! Ik zit in een guesthouse vlakbij Khoa San Road en het is er weer een gezellige mierenhoop.
De reis per bus ging prima! Eindelijk een keer een goede bus en op tijd vertrokken. Ik word ook steeds brutaler, stap overal op af en bemoei me met iedereen. Ja, ik ben best 'een wijf met kloten'! (maar ik vind, Erik, dat ik toch geen moment op Rita Verdonk lijk!)
Zondag fietsen, zie http://www.covankessel.com en maandag naar Cambodja dus. Het lijkt of ik steeds meer energie krijg! Ik moet ook eerlijk zijn, het eind is bijna in zicht en er wacht mij een liefdevol onthaal thuis!!!
Van Hua Hin via Bangkok naar Cambodja. Het lijkt nu een eeuw geleden. Als je in Cambodja bent voelt dat ook zo. Bij de grens van Poipet vallen de vele overstekende handkarren op. Ze zijn hoog opgestapeld met emmers, plastic, troep, vis of mensen. De opdringerige verkopers en veel bedelkinderen proberen op een haast agressieve manier mij geld afhandig te maken.
Het is na een zeer vermoeiende reis overrompelend, vies, armoedig, warm, stoffig, shocking.
De reis begon om 7 uur in Bangkok, rond 11 uur waren we in een restaurant vlakbij de grens. Stop voor het invullen van de visa. Een rentenierende Fransman, die al jaren met zijn Vietnamese vrouw vaak deze rit maakt, vond het nodig mij te vertellen dat:
a) Cambodja niet veilig is voor een vrouw alleen
b) Iedereen probeert je een oor aan te naaien
c) Alom junks, armoede en ellende is
Je snapt: ik krijg er helemaal zin an!
Ik sluit me aan bij een vrolijk viertal uit Jersey en samen zullen we op zoek gaan naar een guesthouse. (Blijkt later helemaal niet nodig: de bus stopt voor een goed, schoon hotel, waar niet alleen ikzelf, maar de hele bus besluit te blijven)
Maar goed, na de stop-met-visa worden we in een vrachtwagen geladen en rijden we 100 meter naar een gebouw om ????? te wachten. Na een uur gaan we naar de grens, uitchecken uit Thailand, inchecken in Cambodja, controle hier, controle daar, geldwisselkantoor, inladen in een bus naar een wachtruimte voor weer een andere bus, kortom: warm en gezellig :(
Eindelijk zitten we in de bus op die ene weg naar Siem Reap. Stel je een slechte bouwweg voor (in Berkel niet moeilijk:)) met nog 's flink veel gaten, zo ziet ( en voelt) die ene weg.
Om 11 uur kon je me van de bank afschrapen, verkleefd, stoffig en behoorlijk geschuffeld.
Meteen werd ik voor de tv gezet met de film ' Killing fields", dat samen met een biertje is inderdaad killing!
Cambodja is een erg arm land. Na veel ellende door binnenlandse en buitenlandse onrust (zwakke koningen, Amerikaanse Geheime Oorlog tegen het communisme, Pol pod periode) krabbelt het vanaf 1990 langzaam uit de put omhoog. Sinds 1998 is het toerisme op gang gekomen. Overal verrijzen de mooiste hotels, naast stinkende stoffige krotjes van de Cambodjanen. Het land is bezaaid geraakt onder de mijnen. Veel slachtoffers proberen geld te maken met dat wat hen ontbreekt: een arm, 2 benen, ogen. Ik zie armoe, kwijlende, gedrogeerde jongens (lijmsnuivers) en veel bedelende kinderen. Schoolgaan kost geld en dat hebben ze niet.
Aan het ontbijt is de hele staf aanwezig in het kleine restaurantje. Ze zijn supervriendelijk, maar het is moordend om je constant te moeten afvragen of ze het echt menen. Wil ik een tuk-tuk? Wil ik naar Ankor Wat? Wil ik naar het meer? Little killing fields? Trip to Weetikveel? Nee, ik wil even rust!
Dan hoor ik....bike for free. Ja, dat wil Dee wel, want gek word ik van al dat gereken 6000 riel=1 euro=1,5 dollar=50 baht) Ik stap dus, onder de afkeurende blik van die vriendelijke Irun van het guesthouse, op de fiets. De vraag of ik links of rechts moet rijden in Cambodja, blijft in de lucht hangen: ze rijden overal! Vooral daar waar geen gaten zijn. Kris, kras, auto's, brommers, veel fietsen, tuk-tuks, bussen, brommers met kippen aan een stok, manden vol met biggetjes, gekkenhuis, erger, heter, stoffiger. Het is inderdaad niet te doen, dus ga ik terug naar het hotel en werp me in de tuk-tuk.
Naar het oorlogsmuseum (gezellig) en even de stad in. Dat is wonderbaarlijk verademend, veel toeristen, maar ik voel me duidelijk wat opgeluchter. Het is er zelfs gezellig, als ik later met Amerikaanse Kate een Amokmaaltje verorber.
Met Kate en Israelische Leo ga ik naar Ankor Wat. De grote trekpleister in Cambodja. Het is ooit een strijdpunt geweest of Ankor Wat bij Thailand of Cambodja zou horen, maar Cambodja heeft aan het langste eind getrokken (Siem Reap betekent Siam[=Thailand] overwonnen)
Het is een complex van vele, vele tempels in Khmer stijl. Verschillende koningen hebben hun tempels toegevoegd aan het geheel. Ooit was het volledig overwoekerd door de jungle, maar 150 jaar geleden heeft een Fransman het ontdekt en langzaam maar zeker bloot gelegd. Nu trekken er troepen toeristen in rond. Wij ook. We gaan naar de zonsop- en de zonsondergang kijken. De hele dag tempels, tempels, tempels. De mooiste vind ik zelf die uit Tomb Raider, deze is halfoverwoekerd en uit elkaar gevallen, prachtig. Zo moet het dus ongeveer gevonden zijn. Dit is de enig tempel, die niet verder gerestaureerd wordt.
Overal zijn er weer kids die van alles willen verkopen: armbandjes, ansichtkaarten, water, sjaals, hoeden.
Ik wil het niet meer zien, ik voel me machteloos, wil het liefst mijn kop in het zand stoppen (maar dat is ook al goor) mijn ogen sluiten, Cambodja de rug toekeren. Mijn geklaag over een vervelende busreis is nietig. Zij kunnen het niet helpen, ik ook niet. Wordt er in Nederland harder gewerkt? Hier werken de mensen ook hard, soms wel dag en nacht. Ik heb het geluk in een land geboren te zijn, waar de valutakoers gunstig is, de munt hard. Maar ik heb een keuze, ik keer Cambodja de rug toe. Te kort gebleven om het echte Cambodja te leren kennen, te kort om te kunnen oordelen.
Er resten me nog 5 dagen voor ik naar huis vlieg, te weinig om Phnom penh eerlijk te kunnen bezoeken. Dat moet maar een andere keer, in een ander leven.
Ik ga terug naar Bangkok.
Weer terug in Bangkok. Rustig aan de laatste dagen. Ik heb mezelf een kamer gegund waar ik heerlijk op blote voeten kan lopen! Beetje shoppen, beetje zonnen (helaas geen zon :() en dan.........naar huis!!!!
-
25 Januari 2008 - 13:45
Peter B:
Ha die Dee (klinkt eigenlijk best wel Thai, vind ik en dat zonder Teleac cursus). Je had die kleermaker z'n bekkie dicht moeten naaien! Je Cambodja verhaal vond ik weer helemaal goed. Raar eigenlijk, hebben ze geen geld maar zijn wel gedrogeerd. Phnom Penh in een ander leven? Hou er dan wel rekening mee dat het dan flink veranderd zal zijn. Geniet nog een paar dagen in Bang(peppie en)kokkie en dan weer terug naar het fantastische en prachtige edoch sombere, winderige en natte Holland.
Groetjes -
25 Januari 2008 - 13:48
Janny En Ed:
Alles gezien, alles gehoord, veel avonturen, veel avonduren, we zullen je belevenissen missen! Ook deze laatste weken zijn/waren weer heel spannend. Wat een gedoe daar in Cambodja. We zullen er zijn dinsdag! Welkom thuis. -
25 Januari 2008 - 13:49
Ankie:
Hai, je berichtje staat er nog maar net op en het wordt alweer gelezen. Of we ook zitten te smachten om een leuk verhaal. Hoe is het nou afgelopen met je baljurk. Pastie? Ben benieuwd. Moeten we maar een feestje op de tennisbaan gaan regelen dat je hem aan kan. Het is toch allemaal wel een heel andere wereld he zo in dat verre Azië. Leuk dat je toch nog in Cambodja bent geweest. Of je het nou leuk vond of niet doet er dan niet toe. Anders blijf je denken had ik maar... Hier alles goed. Laura heeft net loopgips gekregen. Vindt ze nog wel vreemd want ze is erg onzeker op de benen. Deeetje geniet nog lekker van je laatste dagen. Denk niet te veel aan thuis, daar heb je straks maanden de tijd voor.(ik sprak van de week Jenny Jansen Kliphuis nog.Waar ken ik die nou van???) doei Ankie -
25 Januari 2008 - 14:14
Wendy:
Desiree-in-Thailand ook nog even op bezoek in Cambodja. Wauw...Ankor Wat!! Wat een geweldig complex moet dat zijn. En dan nu heerlijk relaxen genieten van je allerlaatste dagen...
Snuif, hoor, proef, kijk en ervaar nog alles goed, voordat je naar ons toe komt vliegen. Geniet ervan!
X Wendy -
25 Januari 2008 - 14:19
Beppie En Roy:
Wat is de tijd gevlogen! en wat heb jij veel meegemaakt en ons heerlijk laten genieten van al dat moois! Bij veel verhalen van jou hebben wij toch ook weer wat herinneringen! Vooral het fietsen in Bangkok zal ons altijd bijblijven maar ook de warmte van het land! Nog 5 dagen...koop niet teveel je moet het allemaal meesjouwen en die baljurk?? iets voor je 50ste!!?? Geniet nog heerlijk! een goede thuisreis en een warm welkom in je eigen wereldje....Liefs Roy en Beppie -
25 Januari 2008 - 15:03
Gerard P.:
Hoi Désirée,
Ik volg je relaas met een schuin oog, en ik begin per keer een beetje meer jaloers te worden. Je kunt naar Santiago de Compostella wandelen, maar dit is andere koek!
Volgens mij begin je je thuis te voelen in de reis... kom je nog terug?
Hartelijke groet, Gerard. -
25 Januari 2008 - 15:04
Kees En Lidy:
Desire nog fijne dagen en een goede vlucht terug.Tot in Berkel. -
25 Januari 2008 - 15:25
Hetty:
Lieve Dee.
Bedankt voor je mailtje, lief van je.
Geniet nog maar van de laatste dagen en kom weer veilig thuis.
Liefs. -
25 Januari 2008 - 15:46
Allerliefste:
Het begint nu toch wel allemaal dichtbij te komen. Nog maar een paar nachtjes en je bent weer thuis. Buiten is het dan wel koud en guur, maar binnen is het hier nog altijd prima. Nog even genieten na de vermoeiende maar indrukwekkende dagen in Cambodja, zodat je klaar bent voor de reis en ons wederzien.
Geniet nog even en een goede reis.
kussen -
25 Januari 2008 - 16:23
Ingrid :
Hoi Dee
Bedankt voor alle mooie verhalen. Neem het er nog even van de laatste dagen in Thai. Een hele goede vlucht, en een hele warme thuiskomst . (en die jurk is volgens mij niet voor het bal ???)
Geniet nog even en dinsdag veel plezier met het mannetje en de kinders.
groetjes Ingrid en Ton. ( ben heel benieuwd naar de Thaise recepen)
-
26 Januari 2008 - 08:47
Ria:
Ha die Deetje, net weer je verhaal gelezen, wat moet ik er nog over zeggen, weer een mooie ervaring was weer fijn even te lezen hoe het met je gaat. Hier alles in ordeben net weer terug uit Drachten, even weer alles een beetje op orde gemaakt, want binnen nu en ...... dagen is de nieuwe kleine er. Gaby krijgt in ieder geval een keizersnee, daar is ze erg blij mee. Dus je bent gewoon thuis als het geboren wordt. Goede terugreis geniet nog lekker even, geniet vooral ook weer als je thuis komt van iedereen. Fijn dat we deze 3 maanden zo heerlijk kontakt hebben kunnen houden, zie je snel. Groetjes en dikke kussen van je broer en een dikke kus van je schoonzus. -
26 Januari 2008 - 09:56
Martinka:
hoi desiree,
Wat een avontuur.Mooie foto,s.Leuke verhalen. Maar ik vind het ook weer gezellig dat je thuis komt. Geniet maar lekker. Het wordt redelijk weer hier komende tijd.Tot gauw en tot ziens
Groetjes martinka -
26 Januari 2008 - 11:28
John En Liesbeth:
Hallo Desiree.
Verlang je onderhand niet stiekem naar je eigen nestje, je eigen mannetje, eigen kindertjes, je eigen vrienden en kennissen, en wat te denken van het tennisclubje? Je verhalen en foto's zullen we wel missen, maar we weten dat je in de praktijk ook een hoge amusementswaarde hebt. Laat je enge ziektes en infecties achter in Thailand ? We zien je spoedig.
Goede reis en welkom thuis. -
26 Januari 2008 - 13:04
Erik:
Zo "Lara Croft", mooi he, Angor? De Bajon ook gezien?. Kinderen die achter de touwen moeten blijven met hun waar, ik ben blij dat je toch nog naar Cambodja bent geweest, kunnen we tijdens een etentje lekker over bomen. Fijne (laatste)dagen nog in Bangkok en een heel goede reis naar huis, home sweet Berkel, waar een heleboel mensen aan je lippen zullen hangen. Heb trouwens leuk met "SO F(R)EE" gesproken, wat een heerlijke meid, net d'er moeder. Nou Desiree, SAWASDEE ***
Erik. -
26 Januari 2008 - 18:18
Vicky:
Hoi Dee Bijna weer thuis. Ik ben al helemaal gewend aan je berichtjes en vind het zelfs een beetje jammer dat door het einde van jouw avontuur deze berichtjes ook ten einde zijn. Misschien toch maar ergens een boek schrijven dan??
Ik en Fais wensen je een hele goede reis terug. Geniet lekker van het weerzien van man en kinderen en we hopen je weer snel te horen en/of te zien.
Dikke kus -
26 Januari 2008 - 20:15
Nic:
En dan ... zit het er weer bijna op. Je ging stralend, lachend, maar ook met traan op pad, en nu kom je ongetwijfeld nog stralender, lachend, maar ook met een traan weer terug. Wat dacht je van een vervolg in Desiree in Berkel ;-)
Voor straks een fijne terugreis...
PS: heeft Ben al een camper geboekt? ;-) -
27 Januari 2008 - 10:20
Martin:
Hoi Dee
Tja, natuurlijk is het allemaal heel anders dan thuis, maar dat het dan nog veel meer anders is dan je wellicht had verwacht ... Hoe groter m.n. dat laatste verschil is de essentie van het avontuur, en daar ging het natuurlijk toch ook een beetje om. Nog een paar dagen en dan zien we je weer in het hoogstvoorspelbare Nederland!
Groetjes,
Martin -
27 Januari 2008 - 12:29
Saskia Van Der S.:
Hoi Deetje,
Volgens mij heb je als je weer thuis bent zo ongeveer 3 maanden nodig om aan het leven in Nederland te wennen. Je zal het allemaal wel saai gaan vinden in ons koude kikkerlandje. Geniet nog heel even van de laatste dagen en ik hoop dat je een rustige terugvlucht hebt. Ik zie je weer als je thuis bent.
Groetjes,
Arie, Saskia en Vincent -
27 Januari 2008 - 15:11
Hans En Marijke:
Geniet echt van je laatste dagen en gelukkig zitten je belevenissen/herinneringen in je hoofd en moeten ze niet mee in een koffer! (vrachtvliegtuig nodig)
Goede terug vlucht en tot ziens en horens!
-
27 Januari 2008 - 19:56
Gerard En Lenie.:
We zullen je verhalen van daar missen, maar er des te meer hier van genieten. Leuk je straks weer te zien. geniet nog even lekker,een heel goede terugreis en tot gauw. -
27 Januari 2008 - 20:10
Janny:
Hoi wijfie, nog even en je bent weer onder "ons" kvind het wel een prettige gedachte.Alles ligt klaar, je hele winteroutfit, van oorwarmers, handschoenen, moonboots en "bontjas" alles nemen wij mee. Goede reis, en tot woensdag. Dikke kusXXXXXXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
