Oud Hua Hin
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Desiree
17 Januari 2008 | Thailand, Hua Hin
Van Khao Sok naar Surat Thani met de bus, met de trein van Surat Thani naar Hua Hin, duurt een vette dag, dus ik kom weer warm en moe aan. Geen punt, ik kom in heel Thailand om te relaxen, maar je wordt wat minder oplettend.
Ik kon namelijk alleen een plekje in de 3de klas krijgen, mai pen rai (geeft niks), dacht ik, als ik hier maar weg ben (uit het hoogst oninteressante Surat Thani)
Maar ik zit dus weer alleen tussen veel, heel veel locals. Ik ben niet alleen de enige buitenlandse vrouw, (die ook nog 's rookt) maar ook onderhand de enige die zit. Alles hangt, slaapt en zit op de grond, op elkaar, onder de bank, kortom een zooitje! (ik durfde er helaas geen foto van te nemen!)
Overal Thaise vriendelijkheid, maar ik word toch een beetje zenuwachtig van dat gestaar en trek mijn pareo om mijn blote blanke dijen, misschien helpt t.
De conducteur ( er komen er wel 4 langs, de een nog belangrijker dan de ander, zie ik aan de borstdecoraties) wil steeds mijn kaartje zien (misschien krijgt hij er extra punten voor, om dan weer een nieuwe decoratie op zijn borst te kunnen spelden?)
Op je kaartje staat namelijk niet alleen een wagonnummer, maar ook een nummer van je zitplaats. Bij 't instappen zag ik een man dwars over mijn nummertje hangen en aangezien ik dat ooit eerder heb meegemaakt, in de trein van Gent naar Den Haag, met niet zulke fijne gevolgen (weet je nog Mar?) kies ik dus een ander plekje.
Dit heeft echter weer tot gevolg, dat er een ware stoelendans ontstaat: bij elke halte moet ik gaan verkassen en na de derde keer eis ik toch maar bescheiden (always met een smile :))mijn eigen nummertje op. De man naast me blijft veel plek innemen, en staren. De monnik tegenover me sterft steeds bijna in een rochelende hoestbui (hij produceert geweldige klodders, en spuugt ze lekker ver naar buiten-wat zal ik dat rochelen niet missen straks!) En de jongen schuin tegenover me, lacht me swingend met zijn Ipod hoofdje de hele tijd toe (krijg kramp van dat glimlachen :)) Een gezellige boel dus.
De vierde conducteur gaat me iets gewichtigs uitleggen, dat merk ik tenminste aan de abrupte stilte om me heen, iedereen staart nu. Er komt een rode pen en een steeds luider wordende stem aan te pas. Ik blijf echter vriendelijk in het Nederlands (engels verstaat hier toch geen kip) herhalen dat ik er geen reet van snap (mijn vorm van buitenlandse diplomatie, Ger!)
Wat wil die knakker me nou uitleggen: Hoe laat ik aankom? Waar ik aankom? Dat ik uberhaupt aan ga komen?
Met een diepe zucht en zijn ogen ten hemel slaand laat hij me tenslotte gelukkig met rust. De hele trein kan weer slapen ( roken, staren, rochelen)
Om 00.10 uur kom ik aan op het prachtige station van Hua Hin (wilde hij dat zeggen? Ik ben wel blond, maar niet debiel!) Het lijkt een beetje op het oude Staatsspoor in Den Haag.
Ik zwicht natuurlijk voor de praatjes van een motorbiker, maar hij brengt me toch lekker snel naar 'mijn' guesthouse. Jammer dan, alles slaapt. Ik geef hem mijn volgende adres.
' No place' en dat hij me naar een ander adres wil brengen, want ' dangerous for woman alone', die smoes ken ik onderhand, maar hij krijgt z'n zin natuurlijk. Hij brengt me naar het guesthouse waar hij commissie van krijgt.
Dit lijkt wel een peeskamertje, maar warm en moe, voor 1 nacht is het ok. In het ochtendlicht is het nog armoediger dan vannacht en het water wat ik hoorde is het geluid van de zee, waar ik naar staar door de gaten in de vloer.
Ik besluit terug naar Pattana Guesthouse te gaan. Dat is leuk! Ruim en schoon. En, net als mijn eerste guesthouse in Chiang mai geheel uit teakhout opgetrokken.
Het eerste wat ik me altijd afvraag bij het betreden van een kamer is: Wil ik hier op blote voeten lopen? De tweede vraag: Kan ik op mijn gemakkie naar de wc? Want dat is de luxe die ik mezelf veroorloof: eigen douche en wc.
Maar ik kan mezelf bevestigend antwoorden: het is goed hier. De uitbaters zijn Nederlanders dus ik kan uitgebreid even bijkletsen. Lekker.
Hua Hin is de oudste badplaats van Thailand, 230 km van Bangkok. Groot, wit strand, tempeltje, mooi paleis van een zoveelste koning (de 6de Rama? Kom op fucking feiten freaks, go!!) en watervallen.
Het heeft volgens mij ook de oudste inwoners, veel gasten zijn oud en bejaard. Ik voel me jong!!
Het is een soort van 'Avondrood, bijna dood' met bingo avonden op de koop toe, echt waar!
Voor veel Scandinavische overwinteraars is dit wat Benidorm in de jaren 70 voor onder andere Hollanders was (denk ik). Heel veel appartementen en huizen worden voor buitenlanders gebouwd. Er strompelt van allerlei oud pluimage over het strand en door het stadje, ik denk dat Hua Hin in de toekomst furore gaat maken met de rolstoeltoegankelijkste stad van heel Thailand. Hier zit veel oud geld!
Ik verwonder me over het feit, dat veel setjes als een peper en zoutstelletje op elkaar gaan lijken en in elkaar vergroeien:
Zie je een hippe grijsaard met staartje, dan is zijn vrouw een sexy zeventiger met een kort rokje.
Zie je een kakkerstiepje met keurig kakhaar, draagt haar man een polo.
Zie je een dikke, witte, harige buik op het strand liggen, (met bruine crocs naast zijn ligbed) dan is de vrouw een erg bruine dikke buik in tweedelig badpak met Crocs in dezelfde kleurstelling als dat badpak!!!
Dan kom ik ineens tot de schokkende ontdekking dat ik over een tiental jaren dezelfde leeftijd zal hebben! Ik zou dan ook een overwinteraar kunnen zijn en ik zou zelfs van Bingo kunnen gaan houden, maar Crocs dragen???!!!! Nooit niet.
Ik blijf nog even hier, ben dan van plan om nog 'even' naar Cambodja te gaan.
Weer thuis zou het nalaten daarvan een gemiste kans zijn.
Tot gauw
XXXXX
Dee
Rini en Karin, van harte gefeliciteerd alvast!
ps Het programma van Llink, Aanpakken en wegwezen gaat op 2 februari, Nederland 3, over mijn olifantenproject in Chaing mai! Met dank aan ons aller Ed voor deze informatie!
Ik kon namelijk alleen een plekje in de 3de klas krijgen, mai pen rai (geeft niks), dacht ik, als ik hier maar weg ben (uit het hoogst oninteressante Surat Thani)
Maar ik zit dus weer alleen tussen veel, heel veel locals. Ik ben niet alleen de enige buitenlandse vrouw, (die ook nog 's rookt) maar ook onderhand de enige die zit. Alles hangt, slaapt en zit op de grond, op elkaar, onder de bank, kortom een zooitje! (ik durfde er helaas geen foto van te nemen!)
Overal Thaise vriendelijkheid, maar ik word toch een beetje zenuwachtig van dat gestaar en trek mijn pareo om mijn blote blanke dijen, misschien helpt t.
De conducteur ( er komen er wel 4 langs, de een nog belangrijker dan de ander, zie ik aan de borstdecoraties) wil steeds mijn kaartje zien (misschien krijgt hij er extra punten voor, om dan weer een nieuwe decoratie op zijn borst te kunnen spelden?)
Op je kaartje staat namelijk niet alleen een wagonnummer, maar ook een nummer van je zitplaats. Bij 't instappen zag ik een man dwars over mijn nummertje hangen en aangezien ik dat ooit eerder heb meegemaakt, in de trein van Gent naar Den Haag, met niet zulke fijne gevolgen (weet je nog Mar?) kies ik dus een ander plekje.
Dit heeft echter weer tot gevolg, dat er een ware stoelendans ontstaat: bij elke halte moet ik gaan verkassen en na de derde keer eis ik toch maar bescheiden (always met een smile :))mijn eigen nummertje op. De man naast me blijft veel plek innemen, en staren. De monnik tegenover me sterft steeds bijna in een rochelende hoestbui (hij produceert geweldige klodders, en spuugt ze lekker ver naar buiten-wat zal ik dat rochelen niet missen straks!) En de jongen schuin tegenover me, lacht me swingend met zijn Ipod hoofdje de hele tijd toe (krijg kramp van dat glimlachen :)) Een gezellige boel dus.
De vierde conducteur gaat me iets gewichtigs uitleggen, dat merk ik tenminste aan de abrupte stilte om me heen, iedereen staart nu. Er komt een rode pen en een steeds luider wordende stem aan te pas. Ik blijf echter vriendelijk in het Nederlands (engels verstaat hier toch geen kip) herhalen dat ik er geen reet van snap (mijn vorm van buitenlandse diplomatie, Ger!)
Wat wil die knakker me nou uitleggen: Hoe laat ik aankom? Waar ik aankom? Dat ik uberhaupt aan ga komen?
Met een diepe zucht en zijn ogen ten hemel slaand laat hij me tenslotte gelukkig met rust. De hele trein kan weer slapen ( roken, staren, rochelen)
Om 00.10 uur kom ik aan op het prachtige station van Hua Hin (wilde hij dat zeggen? Ik ben wel blond, maar niet debiel!) Het lijkt een beetje op het oude Staatsspoor in Den Haag.
Ik zwicht natuurlijk voor de praatjes van een motorbiker, maar hij brengt me toch lekker snel naar 'mijn' guesthouse. Jammer dan, alles slaapt. Ik geef hem mijn volgende adres.
' No place' en dat hij me naar een ander adres wil brengen, want ' dangerous for woman alone', die smoes ken ik onderhand, maar hij krijgt z'n zin natuurlijk. Hij brengt me naar het guesthouse waar hij commissie van krijgt.
Dit lijkt wel een peeskamertje, maar warm en moe, voor 1 nacht is het ok. In het ochtendlicht is het nog armoediger dan vannacht en het water wat ik hoorde is het geluid van de zee, waar ik naar staar door de gaten in de vloer.
Ik besluit terug naar Pattana Guesthouse te gaan. Dat is leuk! Ruim en schoon. En, net als mijn eerste guesthouse in Chiang mai geheel uit teakhout opgetrokken.
Het eerste wat ik me altijd afvraag bij het betreden van een kamer is: Wil ik hier op blote voeten lopen? De tweede vraag: Kan ik op mijn gemakkie naar de wc? Want dat is de luxe die ik mezelf veroorloof: eigen douche en wc.
Maar ik kan mezelf bevestigend antwoorden: het is goed hier. De uitbaters zijn Nederlanders dus ik kan uitgebreid even bijkletsen. Lekker.
Hua Hin is de oudste badplaats van Thailand, 230 km van Bangkok. Groot, wit strand, tempeltje, mooi paleis van een zoveelste koning (de 6de Rama? Kom op fucking feiten freaks, go!!) en watervallen.
Het heeft volgens mij ook de oudste inwoners, veel gasten zijn oud en bejaard. Ik voel me jong!!
Het is een soort van 'Avondrood, bijna dood' met bingo avonden op de koop toe, echt waar!
Voor veel Scandinavische overwinteraars is dit wat Benidorm in de jaren 70 voor onder andere Hollanders was (denk ik). Heel veel appartementen en huizen worden voor buitenlanders gebouwd. Er strompelt van allerlei oud pluimage over het strand en door het stadje, ik denk dat Hua Hin in de toekomst furore gaat maken met de rolstoeltoegankelijkste stad van heel Thailand. Hier zit veel oud geld!
Ik verwonder me over het feit, dat veel setjes als een peper en zoutstelletje op elkaar gaan lijken en in elkaar vergroeien:
Zie je een hippe grijsaard met staartje, dan is zijn vrouw een sexy zeventiger met een kort rokje.
Zie je een kakkerstiepje met keurig kakhaar, draagt haar man een polo.
Zie je een dikke, witte, harige buik op het strand liggen, (met bruine crocs naast zijn ligbed) dan is de vrouw een erg bruine dikke buik in tweedelig badpak met Crocs in dezelfde kleurstelling als dat badpak!!!
Dan kom ik ineens tot de schokkende ontdekking dat ik over een tiental jaren dezelfde leeftijd zal hebben! Ik zou dan ook een overwinteraar kunnen zijn en ik zou zelfs van Bingo kunnen gaan houden, maar Crocs dragen???!!!! Nooit niet.
Ik blijf nog even hier, ben dan van plan om nog 'even' naar Cambodja te gaan.
Weer thuis zou het nalaten daarvan een gemiste kans zijn.
Tot gauw
XXXXX
Dee
Rini en Karin, van harte gefeliciteerd alvast!
ps Het programma van Llink, Aanpakken en wegwezen gaat op 2 februari, Nederland 3, over mijn olifantenproject in Chaing mai! Met dank aan ons aller Ed voor deze informatie!
-
17 Januari 2008 - 07:06
Ankie:
Ha desiree je maakt wat mee he. Ik voel met je mee in zo'n volle trein. Warm , vies, vol. En iedereen zit te rochelen enje te bekijken. Ik vind het dapper dat je het toch maar doet.En dan zo'n open lucht guesthouse. Brr. Wel leuk ook om naar cambodja te gaan. Heb je daar wel informatie over want ik wil natuurlijk wel een uitgebreid verslag. Ik ben blij dat je ook even zegt wanneer die uitzending komt. Ik zie link eigenlijk nooit dus ik was erg bang het te missen.
Geniet nog van je vrijheid. Groetjes Ankie -
17 Januari 2008 - 07:51
Allerliefste:
Shit, had ik van die leuke roze crocs gekocht als thuiskomcadeau, lees ik dit. ( nou ja, de eerste die jarig is heeft mazzel) Dan ga ik wel hippiekleren kopen en een staartje kweken. Ik zal wat extra fotoruimte kopen, want ook de laatste weken willen we niet missen. Geniet nog even met volle teugen.
kussen -
17 Januari 2008 - 07:54
Wil:
Lieve Dee,
Nog even en je bent weer in het natte toch wel lekker, alles geregelde thuisland. Ik vindt het nog steeds heel dapper van je als ik het zo lees ben ik toch zoals mijn broertje geef mij maar wat meer luxe, dat geroggel is niks voor mij. Vandaag komt Sofie thuis ik ben nieuwsgierig hoe het met haar is, maar ze komt pas over een uurtje aan en dan zal ze welm kapot zijn van de reis, neem snel kontakt met haar op.
Nog veel plezier geniet van je laatste 2 weken.
Liefs Leo en Wil -
17 Januari 2008 - 08:11
Peter Vd Opperd:
Wederom een prachtig verhaal. De conducteur heeft je naar aller waarschijnlijkheid uit proberen te leggen dat de treinen in Thailand wel op tijd lijken te rijden. De reden hiervoor zou kunnen zijn dat in tegenstelling tot Europa, niet heel Thailand kan lezen. De aankomsttijden die op papier staan worden bewust mondeling verdraait door de conducteurs. Bij klachten kunnen ze verwijzen naar de aankomsttijden op schrift die dan vast wel in de buurt van de echte aankomstijden liggen. Deze techniek werd vroeger ook wel door de plattelandsdokter in NL gehanteerd. Bij een zwangerschap zei hij: "Het wordt een jongen.", en schreef in zijn agenda dan op dat het een meisje werd. Zo was hij verzekerd van een 100% score.
Geen idee waarom ik dit hele verhaal zo opschrijf, maar wellicht heb je dan ook eens wat te lezen van mij.
Groeten Peter. -
17 Januari 2008 - 08:43
Ria:
Hoi lief Deetje, respect, diep respect heb ik voor je, wat jij allemaal mee maakt en doet, voor zo'n schijterd als ik een hele onderneming en lef. Wat een verhaal weer, maar die crocs zitten echt wel lekker hoor (voor binnen) en op de camping. Vandaag komt je dochter weer op Nederlandse bodem aan, ben benieuwd hoe het haar weer bevalt hier en wat haar plannen voor de toekomst zijn. Geniet jij nog lekker een paar weekjes en let goed op je zelf, wordt niet te overmoedig door s'nachts met vreemde mensen op een motor naar een kamer te worden gebracht. Lees je weer en voor nu dikke kus van je schoonzus. -
17 Januari 2008 - 10:24
Riet:
Lieve Dee! Jeetje,wat doe je daar toch allemaal in je uppie! Dat treinverhaal bracht me weer terug naar zoiets dergelijks in Italie 1971,wel Europa,maar toch tussen geiten en kippen.Maar jouw treinreisje is wel andere koek en dan dat nachtelijke reisje op die motorbike,gaat dat niet geregeld met kloppend hart? Die rochelaar tegenover je,de sfeer om je heen,geweldig geschreven! En..ik weet ook uit ervaring dat je inderdaad af en toe goed wegkomt door niets te verstaan! Heerlijk om dit allemaal te lezen dus ga nog even door.
Tussen haakjes,als je nog even naar Cambodja gaat,Peter heeft daar mooie edelstenen voor ons gekocht,mooie kwaliteit,ik mis een klein smaragdje!?
Maar zonder flauwekul,geniet nog even(als aankomend,oudere jongere met of zonder crocs)be careful! Liefs,Riet -
17 Januari 2008 - 11:25
Wendy:
Wat een geweldige rit. Zo maak je nog eens wat mee in de trein :-)
Maak er nog een paar geweldige laatste weken van.
Wendy -
17 Januari 2008 - 13:49
Janny En Ed:
Stom van die Ed om die datum voor de uitzending van het olifantenkamp te noemen (2/2 op Ned. 3). Dachten we met z'n allen eindelijk na drie maanden weer wat rust te krijgen, gaat het na je thuiskomst op 30/1 nog steeds verder..... Maar als je het nog niet was, wordt je het op 2/2 wel: een STER -
17 Januari 2008 - 20:02
Peter B:
Waarschijnlijk wilde die dikdoenerige meervoudig gedecoreerde Thaise kaartjesknipper je wel vertellen dat a.s. weekend het open rokende Thaise monniken rochel kampioenschap is om de prestigeuze Gouden Fluim. Geloof toch dat het niet helemaal mijn ding is om daar tussen te zitten. Ik stel dan ook voor dat ik de volgende keer gewoon met Ben en Wil meega. Kijk uit en wees voorzichtig. -
17 Januari 2008 - 20:47
Vicky:
weer genoten van je verhaal. Ik zie al die mensen in de trein helemaal liggen!! Als ik alleen al het verhaal hoor van dat gerochel dan wordt ik al misselijk. Zou een goed land voor me zijn om flink af te vallen. Volgens mij zal ik de hele dag niet eten!!!
Geniet nog van de laatste weken en laat mij door je verhalen nog een beetje meegenieten.
-
18 Januari 2008 - 14:57
Angelina:
Hoi,
Ik heb weer hartelijk gelachen om je verhalen! Toch even heel eerlijk...die Crocs vond ik toch echt het mooiste aan die foto van die mensen...haha
Nou, nog even goed genieten hè!
Groetjes
Angelina -
20 Januari 2008 - 22:11
Ingrid :
Hoi Dee
Leuk die roze Crocs die Ben voor je heeft gekocht. Staan vast leuk.
Inmiddels Sofie gesproken bij jullie thuis en heel, heel, heel veel foto's gezien en prachtige verhalen gehoord, weer anders dan ik had gelezen.
Wat een belevenissen.
Geniet nog met volle teugen van je laatste 1 1/2 week van je droomreis,en laat ons ook nog 1 keertje genieten van je verhaal. Heel veel plezier in Cambodja.
liefs Ingrid
-
22 Januari 2008 - 14:11
Britt:
Hoi Desiree,
Zo te lezen zit je nog steeds in Thailand, fantastisch! Wilde je bij deze even laten weten dat de uitzending over Antoinette en de redding van Fa Saai zaterdag 2 februari wordt uitgezonden. Aanpakken en Wegwezen, om 21.25 uur op Ned. 3. Wie weet ben je dan weer terug in NL om \'m live te kunnen bekijken. Geniet ervan daar!
groetjes, Britt (van LLiNK) -
25 Januari 2008 - 22:21
Rob:
Hallo Desiree,
Alweer zitten genieten van je verhaal. Geniet jij van het vervolg van je tastische reis.
Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
