Actie!

Het is nu 9 januari, nog 21 dagen te genieten in Thailand.
Was de maand november voornamelijk de maand van de olifanten en was december natuurlijk de maand van Sofie, dan is januari in het teken van "De Thuiskomst"!
Niet alleen de daadwerkelijke thuiskomst, maar ik scoorde op het juiste moment het boek met dezelfde titel in Langkawi. Het is geschreven door Anna Enquist en gaat over de laatste reis van James Cook.
Ik ben natuurlijk verreweg niet te vergelijken met James, maar ik wil jullie zijn citaat toch even onder de aandacht brengen:
"I, who had ambition not only to go further than anyone had been before, but asfar as it was possible for man (lees: woman, not old, but a recycled teenager :)) to go, was not sorry at meeting with this interruption, as it relieved us"
Nou, nou, kom d'r is om, als je erom verlegen zit!

Maar voordat ik thuiskom ben ik nog 20 dagen weg. Het gemis is groot. Had ik niet verwacht.
Maar ik ga niet janken, klagen, of zeuren, de handen moeten uit de mouwen!
Dus een geweldige snorkeltrip en een wandeling op mijn buureiland Ko Adang gemaakt en vandaag naar Krabi city vertrokken om overmorgen in Khao Sok (alweer een nationaal park) te zijn!
(Had ik mouwen, waren mijn handen er helemaal uit, nietwaar?)

Mijn snorkeltrip was met nog 2 anderen, een stel van Langkawi. George komt oorspronkelijk uit Rotterdam en hij vormt een setje met Grace van de Philipijnen.
Grace wilde naast snorkelen ook heel graag vissen en toen ze dan eindelijk de lijn mocht uitwerpen, ving ze meteen een knots van een tonijn! De tonijn is aan een hartaanval overleden, dat kan niet anders met die vreugdegil van haar!! Ik ben dol op vis, om op te eten. Maar zelf vangen vind ik niks. Er is niks aan om zo'n beest te zien sterven. (Laf :(!)

Thom, de kapitein en George wilden nog meer vangen en lieten Grace en mij uit de boot om te snorkelen. Vlakbij een onbewoond eilandje met gladde-zwarte-stenen-strand. Ik vind Grace bijzonder dapper, want ze kan niet zwemmen, maar met zwemvest aan ging het haar toch redelijk af, tot dan toe!
Het snorkelen was weer prachtig, maar toen we aan land wilden, zag ik dat de bodem vol lag met zwarte stekeldingen: Zeeegels? Sea urcians? Ik zei Grace vooral niet te gaan staan, maar op je buik met je handen te 'lopen'.
" Ze hebben ook allemaal ogen!" gilde ze in paniek. Ze ging helemaal uit haar panty! Ik kon haar gelukkig grijpen en geruststellen, waarna we onbedaarlijk hebben zitten lachen.
s Avonds hebben we de gevangen tonijn gezamelijk op zitten smullen. George, voormalig kok en kundig met vis dus, gunde mij de delicatesse: de ogen! ( jakkie!)

Mijn wandeling op Koh Adang ging naar de 'Pirate waterfalls'. Het werd een ware surveivall.
"Just follow the pipeline", was het advies. Het hele eiland wordt voorzien van water uit deze val, en er lopen dus pijpen van boven naar beneden. Maar die pijp ging ineens de grond in! Ik ben godverdegodver toch geen mol!? Maar na even goed zoeken, (Wat zou het woudlopershandboek van Kwik, Kwek en Kwak gezegd hebben? heb ik regelmatig bedacht) was ik weer op de goede weg. Na zo'n anderhalf uur hoorde ik inderdaad het ruisen van een valletje.
Maar nu ik er toch was, wilde ik natuurlijk weten waar al dat water nou z'n oorsprong vond. En na klimmen en klauteren en sluipen door bosjes (je weet nooit wat je wakker maakt) was ik wel hoog genoeg. Het water zal wel uit de grond komen ergens. Ik realiseerde me namelijk ineens dat er helemaal niemand op mijn hulpgeroep af zou komen als ik zou vallen. Het eiland is namelijk vrijwel onbewoond. Het is een deel van (ook al) een Nationaal park en daarom zijn er geen ressorts of hotels. Dus ook bijna geen toeristen. Ik ben ze in elk geval niet tegengekomen.
Ik keerde dus weer terug. Maar dat viel nog niet mee. Wist je dat er bamboe bestaat met grote zwarte stekels? Ik nu wel. Au!

Een stuk langzamer ging ik weer terug, heet! En ja hoor, kom ik bij een driesprong van pijpen! Natuurlijk de verkeerde pijp gevolgd, waardoor ik op een verlaten hagelwit strand uitkwam. Toch nog mijn Expeditie Robinson gevoel! Prachtig.
En nu zit ik dus in Krabi City. Heb net weer een heerlijke Barracuda verslonden zodat ik energie genoeg heb om morgen mijn trip naar Khao Sok te regelen. Toch ook maar een hutje reserveren, want mijn keuze van guesthouse in Krabi was ook al vol geboekt.

Warme groeten uit Krabi en tot de volgende keer!
XXXXX
Dee

Ome Loek, nog van harte gefeliciteerd!